آیا میدانستید که ما تنها از ده درصد فعالیت مغزمان آگاهی داریم؟ در یک آزمایشگاه در بارسلون، دانشمندان برای توسعه این آگاهی تلاش میکنند. دلیل این تلاش این است که ما بتوانیم در جهانی مملو از داده ها، بهتر عمل کنیم.
جمع آوری اطلاعات کار ساده ای است، اما مشکل آنجاست که بخواهیم همه این اطلاعات را حس کنیم. انسان ها اغلب در برابر سیلی از اطلاعات بی انتها قرار دارند که نمیتوانند مفهوم آن را درک کنند.
پژوهشگران آزمایشگاه بارسلون میکوشند با کار بر روی این واقعیت های مجازی پیچیده، به گسترش آگاهی ما کمک کنند.
جاناتا فریمان، روانشناس از دانشگاه لندن میگوید: “ آنچه علم نشان میدهد این است که بخش بزرگی از روند پردازش اطلاعات در اطراف ما که به آن توجه نداریم، میتواند حاوی داده های مفیدی درباره محیط پیرامون مان باشد. اطلاعاتی که یا به زمینه های مورد علاقه ما، یا عوامل تهدید کننده و یا مسائل بالقوه جالب مربوط است. تلاش ما این است که مانند آنچه شما از طریق لمس کردن یا دیدن و شنیدن از پیرامون خود احساس میکنید، یک احساس اضافی دیگر درباره انچه در ناخودآگاه انسان میگذرد نیز به وجود آوریم. این میتواند قدرت و توانایی بیشتری برای فهم مجموعه داده ها ایجاد کند.”
در این طرح پژوهشی اتحادیه اروپا، دانشمندان میخواهند ما بتوانیم از طریق توجه و درک بهتر ضمیر ناخودآگاه، نسبت به اطراف خود باهوش تر و موثرتر باشیم و همه توانایی های خلاق ما به حرکت درآید. برای این منظور، دانشمندان مشغول دست یابی به فنآوری پیچیده ای هستند.
پدرو اومداس، کارشناس رایانه میگوید: “ما فنآوری های مختلفی را به هم میآمیزیم. یعنی سطوح مختلفی از سیستم عامل های مجازی و حقیقی که به ما امکان میدهد اطلاعات خود را به شیوه های گوناگون روی پرده ظاهر کنیم. همچنین قواعدی داریم که به ما در استخراج اطلاعات از درون این سیستم عامل ها کمک میکند. ما از سیستم های ردیاب برای فهم حرکت انسان در یک فضای معین و نیز حس گرهای بدن مانند ضربان قلب و تنفس، برای دریافت علائمی که خودآگاه و ناخودآگاه انسان میفرستد استفاده میکنیم. اما چالش اصلی، مربوط به نحوه ادغام اطلاعات با یک انسجام منطقی است.”
خانم آنا مورا، متخصص مغز و اعصاب میگوید: “این سیستم به ما امکان میدهد تا پردازش اطلاعات ناخودآگاه را به سطح خودآگاه ارتقا دهیم و سپس داده های بیشتری را از پایگاه های اطلاعاتی پیچیده کشف کنیم. کاری که انجام آن بدون این سیستم ناممکن است.”
اما از آنجا که همکاری دو مغز بهتر از یکی است، پژوهشگران از یک روبات نیز کمک گرفته اند.
پاول ورشور، روانشناس، میگوید: “کار مغز مانند یک رایانه و به عنوان یک دستگاه کنترل کننده خارجی نیست، بلکه تنگاتنگ با فعالیت بدن است و کار هردو وابسته به هم است. بنابراین برای فهم عملکرد مغز باید آن را در متن عملکرد بدن بررسی کنیم.”
پاول ورشور، ادامه میدهد: “و نمونه چنین بدنی، اینجا پشت سر من قراردارد. برای بررسی کار مغز، آنرا در این روبات مجسم میکنیم. در حقیقت این گام بعدی برای کشف عملکرد مغز از طریق فهم پایه های فیزیکی درک و آگاهی است.”
پژوهشگران امیدوارند که این گااست برای کمک به آنها، در جستجوی ابزاری علمی برای آنکه انسان بتواند اطلاعات بیشتری از پیرامون خود را حس و درک کند.
چگونه میتوان از بخش ناخودآگاه مغز استفاده کرد؟